Helemaal mee eens: blijf mens als bestuurder.

Mensen in de zorg willen graag een bestuurder waarin ze zich herkennen als mens!

Ontsporingen hebben veel te maken met geloof in intellectuele superioriteit zonder verbinding met individueel moreel kompas

Oude dilemma: systeemwereld en leefwereld. Bestuurder moet zich steeds bewust zijn dat de systeemwereld ten dienst is van de leefwereld en niet omgekeerd

Het gaat om weten en geweten

Het noodzakelijke Midden is gemakkelijker te houden als je je weet vast te houden aan de waarden die echt belangrijk zijn voor de organisatie.

Je moreel kompas blijven 'ijken' aan de organisatie - en maatschappelijke context

Overmoed en lafheid komen regelmatig voor als slecht gedrag van bestuurders in alle branches. Moed is is gewenst prodessioneel gedrag.

Moed is ook van je eerder gekozen pad terug te komen of om op tijd te stoppen.

Het onvoorspelbare. De vraag: waarvoor heb ik angst? Moed van bestuurder/leidinggevende: 'to keep the shit and delegate the succes'.

No guts - no glory; MOED - overmoed, ondermoed? Hoe minder hiërarchie, des te meer moed nodig.

De timing en de toonzetting: 'op het juiste moment onomwonden, respectvol zeggen wat er echt toe doet om een impasse te doorbreken'.

Authenticiteit, oprechtheid, waarheid: 'quod verum est bonum' (dat is goed). Geen spelletjes, wel tactisch; niet onnodig scherp, maar mededogend, zorgvuldig.

Een moedige bestuurder stapt uit machtsdenken en wordt mens, die zijn kennis weet te gebruiken om een organisatie te sturen. Terug naar de autoriteit zonder de autoritaire attitude. Tjeetje, dan ben je moedig!